AİLEDE BEKLENTİ, TUTUM VE STRES

Ailenin beklentileri ve tutumları ile stres arasında doğrudan bir ilişki söz konusudur. Bu nedenle ailenin yaşadığı stres ve stresle başa çıkma yolları ele alınmadan önce bu iki kavramın incelenmesi yerinde olacaktır.

BEKLENTİ

Bireyin, gelecekte olası olaylara yönelik duygusal tepkilerini peşinen yaşayarak ya da bu olayların sonuçlarını değerlendirip gerçekçi, alternatif tepkiler veya çözümler üreterek, duygusal çatışmalarla veya iç ya da dış stres etkenleri ile başa çıkmasıdır.

Ailenin gelecek adına beklentileri stres ile doğrudan ilişkilidir.

Ailenin gelecekten beklentileri ile var olan durum arasındaki fark arttıkça yaşadıkları güçlükler artmakta gerçek durumla baş etmeleri zorlaşmaktadır. Bu durum stresle başa çıkma araçlarından biri olan beklentileri stresin kaynağı haline getirebilmektedir. 

Bu nedenle ailenin beklentilerinin uzmanlar tarafından gerçekçi bir düzeye çekilmesi bu yapılırken ailenin mümkün olan en az miktarda örselenmesi esas olmalıdır.

TUTUM

Tutum hem felsefe alanında hem de psikoloji alanında oldukça tartışmalı bir kavramdır. Birçok farklı yaklaşım için çok farklı tanım söz konusudur. Ancak en genel anlamı ile kişinin belli bir insana, gruba, nesneye, olaya. v.b. yönelik olumlu veya olumsuz bir şekilde düşünmesine, hissetmesine veya davranmasına yol açan istikrarlı, yargısal bir eğilim olarak tanımlanabilir.

Yetersizliği olan çocukların annelerinin çocuklarının yetersizliğine  yönelik tutumları incelendiğinde ailelerin, çocuklarının yetersizliğinin geçici olduğuna inandıkları ve çocuklarında var olan performans eksiklerini de yanlış değerlendirdikleri görülmektedir.

STRES

Kişinin, içeriden veya dışarıdan gelen ve var olan dengeyi ya da duygusal, bilişsel, sosyal işleyişi bozma eğilimi gösteren ve onu bu dengeyi korumaya veya bozulan dengeyi yeniden kurmaya yönelik yeni davranışlara zorlayan gerçek ya da algılanan uyarıcılara verdiği fiziksel-ruhsal-bilişsel tepkilerdir.

Ailenin potansiyel stres alanları

• Mükemmel çocuk hayalinin paramparça olması 
• Çocuğunun görünüşündeki farklılıklar 
• Dikkat ihtiyaçlarının artması 
• Bakım için gerekli olan rutinlerin zorluğunun artması
• Ebeveyn, aile ve toplumun yetersizliğe karşı tutumları 
• Engellenme
• Utanç 
• Öz güvenin azalması 
• Diğer aile üyelerine ayrılan zamanın azalması 
• Arkadaşların ve diğer sosyal ilişkilerin kaybedilmesi 
• Sosyal ortamlardan/olaylardan kaçınma 
• Anne-babalık ödüllerinin kaybedilmesi 
• Doğrudan çocuklarına özgü bilgi azlığı
• Çocuk yetiştirme maliyetlerinin artması
• Tıbbi sorunlar 
• Çelişkili düşünceler 
• Karmaşıklaşmış beklentiler 
• Diğer aile üyeleri ile kurulan iletişimde problemler 
• Gelecekle ilgili sorular 
• Çocuğun savunmasızlığı gibi……