PEKİŞTİREÇ TÜRLERİ

BİRİNCİL PEKİŞTİREÇLER

Birincil pekiştireçler, biri için biyolojik olarak Önemli olan uyaranlardır.  birincil pekiştireçler doğal, öğrenilmemiş  ya da koşulsuz pekiştireçler olarak adlandırılır.

Birincil pekiştireçler yaşamın devamı için gerekli olduğundan içsel olarak güdüleme özelliği gösterirler.  Biyolojik önemi dikkate alındığında, bir pekiştireçlerin bireyleri oldukça güdüleyici olacakları düşünülebilir.  

Birincil pekiştireçler başlıca türleri yiyecekler, içecekler, uyku barınma ve cinsellikle ilgili uyaranlardır.  Sınıf ve diğer uygulama ortamları için en yaygın ve kullanım açısından en uygun bir pekiştireçler yiyecekler ve içecekler dir.

Yüksek güdüleme özellikleri nedeniyle davranışı çabucak etkilediğinden birincil pekiştireçler özellikle küçük yaşta ve bilişsel olarak daha ileri düzeyde olan çocuklarda daha etkilidir.

Birincil pekiştireçler etkili olması için davranışı pekiştirilecek olan birey bu pekiştireçle  ilgili bir yoksunluk durumunda olmalıdır. Öğle yemeğinden henüz dönmüş olan bir öğrenciye yiyecek pekiştireci kullanmanın etkili olması mümkün olmayabilir. Ancak, yiyeceğin etkili bir pekiştireç olması için öğrencinin aç bırakılması düşünülemez.  Bununla birlikte, birincil pekiştireçlerin etkili pekiştireçler olmaları için  patates cipsi, kuru üzüm, dondurma ya da şekerleme gibi özel yiyecekler için bireyin aç olması da gerekmez. yoksunluk durumu birincil pekiştireçlerin kullanımı için  gereklilikken  aynı zamanda bir sınırlılıkdır. 

Doygunluk ise yoksunluğun tersidir.  Doygunluk, bir öğretim oturumunun başlangıcından varolan yoksunluk durumunun artık var olmadığı ve öğrencinin işbirliği ve dikkatinin zayıflamış  olduğu zaman ortaya çıkar.

Yaklaşık 30 dakika süren bir uygulama ya da Öğretim oturumu düzenleyen bir uygulamacı ya da öğretmen, otizmli öğrenci açısından öğretim oturumunda birincil pekiştirecin etkinliğini  kaybettiği  bir noktaya gelebilir.